Икки дўст ўрмонда ўтин тўплашарди. Уларнинг бири эрта туриб, ўтин кесишни бошлар, бир дарахтни кесар-кесмас бошқасига ўтарди. У дам олиш у ёқда турсин, тушли қилиш ҳақида ҳам ўйламасди. кеч тушгач, дўсти кетганидан кейин ҳам ўрмонда қолиб ишини давом эттирарди ва бир неча соатдан кейин уйига қайтарди.

Унинг шериги эса, ўтин кесаётиб, оз-оз дам оларди. Пешинда тушлик қилар, қуёш бота бошлаши билан кеч тушмасидан уйига жўнарди.

Бир ҳафтадан кейин икки дўст кесган ўтинларини бир жойга тўплашибди.

Аҳвол одамни шошириб қўярди. Иккинчи ўтинчи ўзидан кўпроқ ишлаган дўстидан икки баробар ортиқроқ ўтин кесиб келтирганди.

Кўпроқ ишлаган ўтинчи ҳайрат билан:

- Қандай қилиб бундай бўлиши мумкин. Ахир сен мендан камроқ ишлаган эдинг-ку!..- дебди.

Шериги кулимсираганча жавоб берибди:

- Тўғри, сен тинмай ишладинг. Мен эса, орада дам олдим. Дам олаётганимда болтамни ҳам чархладим. Болтанг ўткир бўлса, оз ишлаб кўп ўтин кеса олиш мумкин.